Είναι οι άνθρωποι που δίνουν ομορφιά σ’ ένα ίδιο βλέμμα, ζεστασιά σε μια παγωμένη πόλη, φλόγα σε οικεία χρώματα.
Ο κόσμος έχει να κάνει με εμάς και με όλους τους άλλους. Μπορούμε να πάρουμε μόνο ένα μέρος του στην ψυχή μας. Πρέπει να διαλέγουμε κάτι που θα μας φωτίσει, αλλά δεν είμαστε πάντα τυχεροί.
Ξέρεις τι; Δεν πειράζει τόσο πια. Πολύ λίγα έχουν σημασία.
Οι στιγμές που μας πληγώνουν μας δείχνουν ένα πράγμα τη φορά. Μαθαίνουμε. Προσπαθούμε να μην κάνουμε τα ίδια λάθη, να μην αφήνουμε την ασχήμια να μας φορτώνει με έγνοιες. Ό,τι κουβαλάς σε κάνει περισσότερο δυνατό απ’ όσο σε φθείρει.
Πόσο σοφό είναι όμως ν’ αφήνεις το δηλητήριο να περνάει στο αίμα σου όταν μπορείς να το βγάλεις; Βάλε όρια που σπάζουν εύκολα. Προστάτεψε την καρδιά και ό,τι νοιάζεσαι, αλλά μη χτίζεις τείχη γύρω σου.
Παρ’ το από μένα, όσο κρύβεσαι, αυτός που θα σε πλησιάσει δεν θα 'ναι αυτός που περίμενες.
10 σχόλια:
δεν πολύ κατάλαβα...ίσως είμαι κουρασμένος τέτοια ώρα.
Καλό βράδυ.
"Πόσο σοφό είναι όμως ν’ αφήνεις το δηλητήριο να περνάει στο αίμα σου όταν μπορείς να το βγάλεις;"
.. τα είπες όλα..
δεν υπάρχει λογική, ρε. μονο στιγμες. μονο οταν δεν κρυβεσαι ειναι αληθινες. μόνο έτσι.
γαμωτο με διέλυσες
:) και ;)
valti ise kesi vre pedi mou??
Αγάπα σα να μη σε πλήγωσε κανείς.
Δούλεψε σα να μη χρειάζεσαι χρήματα.
Χόρεψε σα να μη σε βλέπει κανείς.
Τραγούδα σα να μη σε ακούει κανείς...
(you get the point)
καλημεροκαλησπέρες
:)
Είναι από τα πιο γλυκά κειμενάκια που έχω διαβάσει το τελευταίο καιρό!!!!!Είναι οι άνθρωποι που δίνουν ομορφιά σ' ένα ίδιο βλέμμα!!!!!!!!!!ζεστασιά σε μια παγωμένη πόλη!!!!!!!!!φλόγα σε οικεία χρώματα!!!!!!!!!!!ότι κουβαλάς σε κάνει περισσότερο δυνατό απ' όσο σε φθείρει!!!!!!!!!!!και το αγαπημένο μου σημείο ΒΑΛΕ ΟΡΙΑ ΠΟΥ ΣΠΑΖΟΥΝ ΕΥΚΟΛΑ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!Τρελό respect !!!!!!!!!!!!!!!
Malher76, εσύ μια χαρά είσαι, εγώ δε βγάζω νόημα. Καλή ξεκούραση, γλυκό αγόρι!
Vaggie, είναι σα να έχεις ένα φίδι να σε δαγκώνει κι εσύ να προτείνεις να δηλητηριάσει κι άλλο μέλος σου...
lifewhispers, δεν κρύβεσαι, αλλά τί κάνεις με τις άμυνές σου που υψώνονται τριγύρω πιο γρήγορα απ' όσο μπορείς να τις γκρεμίζεις; Άσ' τα να πάνε!
Έρωτα, τα φιλιά μου! Μην ακούς όσους δεν πρέπει!
Quelmarth, φταίει το χιόνι που πέφτει στη γειτονιά μου. Κάποια στιγμή θα λιώσει, ή θα αδειάσω τα σακιά με το αλάτι δέκα - δέκα... Chin up εσύ, chip up εγώ, κάτι θα κάνουμε.
Ελεύθερε Σκοπευτή, "Everything in this world is relative, my dear Watson" :)
Διδάσκαλε, σου μιλάω εγώ που είχα πατέρα δάσκαλο, η λύση στη ζωή μας είναι δέκα τσιμεντομένοι κάτω από τη verazano. Και είμαι και επιεικής, αν γράφεται έτσι.
Όμορφο ποστ, Ατταλάντη...Αν και οι άνθρωποι που σηκώνουν τοίχους γύρω τους, δύσκολα αλλάζουν... Όχι πως δεν το θέλουν, όμως. Όχι πως δεν το θέλουν...
3 parties, πρώτη εγώ :) Αν δεν ήξερα, πώς να το 'γραφα; φιλιά, μαγισσούλα!
Δημοσίευση σχολίου